ز انقلاب جسم ، دل بر ساز وحشت هاله نیست

سنگ هرچند آسیا گردد، شرر جواله نیست

درگلستانی که داغ عشق منظور وفاست

جز دل فرهاد و مجنون هر چه کاری لاله نیست

پرتو هر شمع ، در انجام ، دودی می کند

کاروان گر خود همه رنگ است ، بی دنباله نیست

عذر مستان گر فسون سامری باشد چه سود

محتسب خرکره است ، ای بیخودان گوساله نیست

از غبار کسوت آزاداند مجنون طینتان

غیر طوق قمری اینجا یک گریبان هاله نیست

صورت دل بسته ایم ، از شرم باید آب شد

هیچ تدبیری حریف انفعال ژاله نیست

سرمه جوشانده ست عشق ، از ما تظلم حرف کیست

در نیستانی که آتش دیده باشد ناله نیست

هرکجا جوش جنون دارد تب سودای عشق

بیدل این نه آسمان سرپوش یک تبخاله نیست